Göktürk Alfabesi Nedir? Nasıl Yazılır ve Okunur?

Kadim Türklerin atalarının yani Ön Türklerden itibaren Türklerin kullandığı, kendi icat edip geliştirdikleri alfabe olan Göktürk Alfabesi Nedir? Yazılışı Okunuşu Harfleri Önemi ve Nereden Gelmektedir Hakkında Bilgileri sizinle paylaşacağız...

Göktürk Alfabesi Nedir?

Göktürk alfabesi, Türklerce kullanıldığı bilinen ilk alfabedir. Göktürk alfabesi ile yazılmış pek çok irili ufaklı yazıt vardır. Yazılış ve dikiliş tarihi bilinen büyük yazıtlar Moğolistan'da Orhun Irmağı kenarında bulunan Göktürk Yazıtları'dır. Bu alfabede 4'ü sesli, 26'sı sessiz, 8'i birleşik olmak üzere 38 harf vardır.

Göçebe bir yaşam süren Türkler'in yazıya olan gereksinimleri geç bir vakitte belirmiş gözükmektedir. Bilindiği kadarıyla Türklerin kullandığı ilk yazı sistemi olan ve Orhun Yazıtları'nda kullanılmasından ötürü Orhun Alfabesi olarak adlandırılan yazı sistemi ilk olarak (en azından var olan bulgulara göre) 6. yüzyılda kullanılmıştır. Burada önemli bir nokta bu alfabenin Orhun alfabesi olarak isimlendirilmesine karşın, Orhun Yazıtları'nın yazılıp, anıtsal nitelikte dikilmesinden iki yüzyıl önce Yenisey'deki anıtlarda kullanılmış olmasıdır. O halde akla, neden Yenisey Alfabesi adıyla literatüre girmediği sorusu gelir.

Bu durum, adı geçen alfabenin son ve mükemmel biçimini Orhun'daki anıtlarda almış olmasından kaynaklanır. Gök Türkler, Uygurlar, Kırgızlar tarafından doğduğu coğrafyada kullanılan Orhun yazısı, bazı Türk boylarınca Avrupa'ya da taşınmıştır. Hatta 16. yüzyıla kadar Macaristan'da Sekeller arasında kullanıldığı bilinmektedir.


Göktürk alfabesi, Türklerce kullanıldığı bilinen ilk alfabedir. Göktürk alfabesi ile yazılmış pek çok irili ufaklı yazıt vardır. Yazılış ve dikiliş tarihi bilinen büyük yazıtlar Moğolistan'da Orhun Irmağı kenarında bulunan Göktürk Yazıtları'dır. Bu alfabede 4'ü sesli, 26'sı sessiz, 8'i birleşik olmak üzere 38 harf vardır.

Göktürk alfabesi'nin önemi nedir?
Türklerin kullandığı bilinen ilk yazı sistemi olması "Göktürk alfabesi" ni bizim için önemli kılar.

Orhun alfabesi olarak bilinmesinin nedeni nedir?
Göktürkler'e ait Orhun Yazıtları'nda Göktürk alfabesinin kullanılmasından ötürü bu adla anılır.

Göktür alfabesi taşıyan en eski belge nerede bulunmaktadır?
Göktürk yazısını taşıyan en eski belge Kızıl şehrinde bulunmaktadır.

İlk yazıtların bulunuşu
Orhun Alfabeinden günümüze kalan en büyük kalınıtılar olan, Göktürkler döneminde dikilen yazıtların çözülüp değerlendirilmeleri ancak 19. yüzyıl sonunda gerçekleşebilmiştir. Bu yazıtlardan ilk bulunanları Yenisey Irmağı boyundaki yazıtlardır. 1889'da ise Orhon yazıtları denilen iki büyük yazıt daha ortaya çıkarılmıştır. Bunların öteki yazıtlardan farklı olarak arka yüzlerinde Çince metinler bulunuyordu. Bu yazıtlar 1893`te Danimarkalı Türkolog Wilhelm Thomsen tarafından çözülmüş ve böylece, bu yazıtların Kültigin ve Bilge Kağan tarafından diktirilmiş oldukları, bu yazının Göktürklere özgü bir alfabe olduğu ve bu dilin de eski (öz) Türkçe'nin bir lehçesi olduğunu ortaya çıkarılmıştır. Günümüzde, gün geçtikçe Asya’da bu yazı sistemiyle yazılmış yeni Türk yazıtları ortaya çıkarılmakta ise de en tanınmış Türk yazıtları halen Orhon, Yenisey ve Yedisu’da keşfedilen yazıtlardır.

Göktürk alfabesinin özellikleri
1. 4 sesli harf bulunur.
2. 26 sessiz harf bulunur.
3. 8'i birleşik olmak üzere toplam 38 harf vardır.
4. "A,e", "ı,i", "o,u", "ü,ö" sesleri birbirinden ayrılmadan kullanılır.
5. Göktürk yazısı sağdan sola, yukarıdan aşağıya doğru bitiştirilmeden yazılır.
6. Sözcükleri ayırmak için genellikle iki nokta konur.

Göktürk alfabesi hangi uygarlıklar tarafından kullanılmıştır?
1. Sakalar,
2. Hunlar,
3. Gök Türkler, (orjinali Kök-Türkler aslında Türk Kağanlığı)
4. Uygurlar,
5. Kırgızlar,
6. Sekeller.

Göktürk alfabesiyle yazılan ilk yazıtlar nerede bulunmuştur?
Göktürk alfabesiyle yazılan ilk yazıtlar Yenisey Irmağı boyundaki yazıtlardır

Göktürk Alfabesinin Kökeni
Orhun Alfabesindeki birçok harf diğer bütün alfabelerde olduğu gibi o milletin sık kullandığı resimlerden türetilmiştir.

Örneğin Orhun Alfabesindeki → "y" harfi Türklerin hayatında önemli bir yer arz eden "yay" kelimesinden gelmektedir. → "oq" veya "ok" harfi de bildiğimiz "ok" kelimesinden türetilmiştir. → "ök" harfi de Kazım Mirşan'a göre eski Türkçe'de kullanılan "ök (keçi)" kelimesinden gelmektedir Kazım Mirşan bu harfin yatay şekilde yazılmış şekillerini de bulmuştur.

Her ne kadar ortada Göktürk alfabeesinin Soğdcadan geçtiğine dair bir kanıt yoksa da Pehlevi ailesi zamanında İran'daki ve çevre ülkedeki Türkleri etkilemek amacıyla bu sav desteklenmiştir.

Oluşturan harfler
Orhun Alfabe'sinde 38 harf vardır (Orhun harflerinin prototipi olarak görülen Yenisey yazı sisteminde 150'den fazla işaret vardır. Bu işaretlerin elenerek Orhun Alfabesi'nde 38'e indirildiği görülüyor). Bu harflerin 4 tanesi ünlü, geriye kalan 34 tanesi ünsüz işaretleridir. Doğal olarak Türkçe'de bu kadar sessiz harf bulunmaz. Bu durumun nedeni Orhun Alfabesi'nde birçok sessiz harfin iki işaret ile gösterilmesidir.

Somutlaştırılırsa,yanındaki vokalin kalın ya da ince oluşuna göre, "b,d,g,ğ,l,n,r,s,t,y" seslerini veren ikişer adet harf mevcuttur. Yani "bilge" sözcüğünü yazarken kullanılan "b" ile "bars" sözcüğünü yazarken kullanılan "b" birbirinden farklıdır. Ayrıca "ık,ok,nç,yn" gibi çift ses, çift ünsüz işaretleri de mevcuttur. Sessiz harfler açısından kalabalık bir surette olan Orhun Alfabesi, Türkçe'nin 8 sesli harfine karşılık 4 harfe sahiptir. "a,e", "ı,i", "o,u", "ü,ö" sesleri birbirinden ayrılmadan kullanılır. Orhun Anıtları ile dönemin öteki yazıtları arasında, hatta Orhun'daki yazıtlar arasında kullanılan harflerin biçimleri bakımından (özellikle Tonyukuk Anıtı'nda kullanılan yazıda) bazı farklılıklar vardır. Yine Tonyukuk Yazıtı'nda ötekilerde olmayan "baş" lologramı ile s,ş seslerini ünleyen kare biçiminde bir harf daha vardır.

Göktürk Alfabesi Yazılışı
Orhun harfleri kullanılarak yazılan metinde (günümüzde kullandığımız Latin harfleriyle yazımda olduğu gibi) harfler bitişmez, ayrı yazılır. Sözcükler, aralarına üst üste iki nokta koyulmak suretiyle birbirinden ayrı yazılır. Bunun dışında herhangi bir noktalama işareti yoktur. Yazı (Arap ve Fars alfabesindeki gibi) sağdan sola yazılır. Orhun yazısında vokallerin çoğu kez yazılmadığı görülür. Yazılmayan vokaller kelime başında ve kelime sonunda olup (özellikle "a, e"), sondaki vokaller genellikle her zaman yazılır. Orhun yazısının konsonant imlâsı ise sağlam sayılır. Harf kalabalığına karşın önemli bir karışıklık ve karıştırma durumu görülmez. Ancak kalın ve ince konsonantın, bazı yerlerde birbirinin yerine kullanıldığı da görülür. Ayrıca "s" harfi birçok defa "ş" için de kullanılmış ve ayrıca birbirine benzediği için (tabiki Orhun alfabesinde) bir iki sözcükte de "l" yerine "ş" ve "kalın s" yazılmıştır. Ayrıca harflerin farklı yazımları için bakınız:

Göktürk Alfabesi Harfleri (Tamgaları)

Bugünkü lehçelerle karşılaştırma:

Göktürkçe	Türkiye Türkçesi	Tuva Türkçesi	Kazak Türkçesi	Kaşkay Türkçesi	Kırımçak Türkçesi
Bir	Bir	Bir	Bir	Bir	Bir
Eki	İki	İyi	Yeki	İki	Eki
Üç	Üç	Üş	Üş	Üç	Üç
Tört	Dört	Dört	Tört	Dört	Dort
Beş	Beş	Beş	Bes	Beş	Beş
Altı	Altı	Aldı	Altı	Altı	Altı
Yeti	Yedi	Çedi	Jeti	Yedi	Yedi
Sekiz	Sekiz	Ses	Segiz	Sekiz	Sekiz
Tokuz	Dokuz	Tos	Toğız	Dokuz	Tokuz
On	On	On	On	On	On

Örnekler

Göktürk Türkçesi
Üze teŋri basmasar, asra yer telinmeser, Türk bodun iliŋin törüŋin kim artatı udaçı erdi?
Türkiye Türkçesi
Üstten gök basmasa, altta yer delinmese, Türk milleti, ilini töreni kim bozabilecek idi?
Tuva Türkçesi
Üstten deer basbas bolza, aldından çer dejilbes bolza, Türk çonnarı, çurttun hooyluzun kım üreer?

                                                                                                                                     tr.wikipedia.org

Orhun Yazıtlarında yazılışına göre Tengri ( Tanrı) sözcüğü

    — yazıt

T²NGR²I — transliterasyon

/teŋri/ — transkripsiyon

teñri — Türk Latin

Göktükçe (Orhun Alfabesi) Yazılışı ve Okunuşu

Örnekler; 

Orhun alfabesinin ideografik yorumları bulunmaktadır. Özellikle özel isimlerde açıkça görülür. Bu ideografiler bugünkü Türkçeyle de desteklenebilir.

Türkçedeki ev sözcüğü
  harfi ince ünlülerle kullanılır ve sözcük içinde /be/ veya /eb/ diye okunur. Şekli bir çadırı andırmaktadır. Tek başına /eb/ diye okunur ve ev anlamına gelir. Nitekim ev sözcüğü zâten /b/ sesinin sonradan /v/ sesine dönüşmesiyle eb > ev şekline dönüşmüştür.

Türkçedeki ok sözcüğü

harfi sözcük içinde /ok/, /ko/, /uk/, /ku/ gibi okunuşlara sahiptir. Açıkça şekli aşağı doğru bir oktur, zâten tek başına okunduğunda /ok/ sesini verir.

Türkçedeki ay ve yay sözcükleri

harfi sözcük içinde /ay/ veya /ya/ diye okunur, kalın ünlülerle kullanılır. Şekli yarım aya benzetilebilir. Ayrıca /ya/ diye okunduğunda yay anlamına gelir, kaldı ki şekli aynı haklılıkla yaya benzetilebilir. Nitekim, ya > yağ > yay dönüşümü olduğu düşünülmektedir.

Türkçedeki ay ve yay sözcükleri

harfi sözcük içinde /at/ veya /ta/ diye okunur, kalın ünlülerle kullanılır. Şekli yükseklik, uzaklık kavramlarını çağrıştırabilir. Tek başına dağ ya da at anlamına gelir. ta > tağ > dağ dönüşümüne uğradığı açıktır. Kaldı ki Anadolu'da hâlâ uzaklık, büyüklük ya da abartı belirtmek için taa deyişi yaygındır. Bunun yanında farklı zamanlarda şekli değişmiştir. Genelde bu şekillerin bir atın üstüne binmiş adam çağrışımı yaptığı da düşünülmektedir.

Türkçedeki en pekiştirme sıfatı

harfi /eng/ diye okunur. Şekli, tek kolunu açılı olarak kaldırmış bir kişi olarak düşünüldüğünde büyük bir şeyi gösteren kişi çağrışımı yapmaktadır. Zâten bugün de buna benzer olarak pekiştirme anlamı taşır ("en büyük", "en yüksek", vb.).

Çağımızda kullanımı 

İlk kez Orhun Yazıtlarında bulunmuş ve çözümlenmiş olduğu iddia edilen bu alfabe, Türkoloji ile uğraşanlarca sayısal ortama aktarılmış ve yazıtipleri oluşturulmuştur. Türkolog Mehmet Kömen tarafından da 'Türük Bil Yazısı Yazım Kuralları' adıyla da kitaplaştırılmış ve araştırmacıların bilgisayar ortamında yararlanabilmesi amacıyla da içeriğine CD eklenmiştir. Bu aşamada var olan sorunlar ise tüm türkoloji çalışması yapanların batı kökenli tez ile tüm türk dünyası lehçelerini temel alan tezler ortak olarak buluşamadığı konularda vardır. Okunması ve tarihlenme biçimleri de bu tartışmalar kapsamındadır.

Gök-Türkçe (Kök-Türkçe), Türkler tarafından çok eski tarihlerden itibaren bizaat kendirinin icat edip geliştirdikleri bir dil ve alfabe olduğu için, pek çok defa alfabe ve dil değişimi yaşanması ayrıca dış milletlerden aşırı derecede etkilenilmesine rağmen günümüzde dahi anlaşılırlığını korumaktadır.